Birer birer devrilirken vatan daðlarýnda
Ýkbal peþinde gözler, yürekler..
Siz,
Duymazlar, bilmezler
Dilerseniz ýþýk yakýn sýrça köþklerinizde
Kan dökün, can alýn, ruh satýn..
Yýlma,
Kimse bilmese de þehidim
Kapý gibi belgen oldu elinde
Defin ruhsatýn...
Sessizce yankýlandý darbesi yavuklu yazmasýnda
Halka halka, inadýna halka
Büyüyen göz nuru damlalarýn..
Kýrýlsýn mý, kulaða mý takýlsýn kalemim
Gözüm düþtükçe katafalka,
Yazmasýn da?
Þahit olun;
Pusulu, puslu daðlar
Bu, gururdur iþte
Yýrtýlmýþ hançereyle uslu uslu aðlar
Hak huzuru musallada..
Sen,
Þehidim
Yüz kere öl, bin kere doð
Ak kefenini, her seferinde alla da
Uykulu sabrý kanýnda boð..
Tabut altýndaki üç beþ omuz madem sýð
Sok gözlerine kalabalýðý, omuzlardaki
Bu, iþte de
Bir milletin göðsünden kopup gelen çýð..
Anam, gelinim
Bük boynunu kadere masum
Her ölüm, bil ki kutlu doðum
Yiðidim yirmi yýlda ancak gelse de hatýra
Sen de dik gözlerini o kirli ele meþum..
Ve sen ver ölüme muhtýra..
Aç ellerini, Rabbe þükret
Bitsin diye bir gün bu zulüm
De ki;
Bu,
Bize ceza deðil
Bu,
Kutlu ölüm...
erol baþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.