Sinemada idik, bir kýþ günü Sadece ikimiz, sen ve ben Gözlerin ýþýl, ýþýl parlýyordu...
Ellerini ver diyecektim ama Diyemedim, çekindim.
Okþamak istediðim ellerine, Göðüslerine dokunamadýðým gibi Birde öpmek istediðim Dudaklarýnýn ateþi içinde Kavrulur iken Aklýma gelmezdi filmin son Bulacaðýný,
Ve o güzelim karanlýðýn Yok olacaðýný.
— hadi kalk eve gidelim! 1997
(rawiz1621) raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ravizDemirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.