İLK TABUT
Çýrpýnmamýþtý bu yürek,delercesine kafesini...
Görmemiþti bu göz,
Düðümlenmemiþti , kelimeler...
Þimdiye kadar...
Ýçimde kan deresi,,,
Gözümde çeþme mi var...
Akarda akar...
Bir yolcu daha bizden,aldý musalla taþý,
Kimler eðlenmedi ki...ecel alnýnda, kul çaresiz ..
Aktý oluk oluk , kanlý göz yaþý..
Dövünmek nedir,olur mu yaresiz...
Yürek eller gibi duaya durdu,
Daha dün “sarý gözlü oðlum” derken,
Aksakalýn arasýnda dudaklarý sustu...
Gecenin sonu sabaha ererken,
Dünyadan güzel, ne gösterildi.
Açmadý gözlerini yumdu...
Ne zaman sala yükselse minarelerden,
Hançer sokulur,parçalanýr yüreðim,
Farký kalmaz, ýþýkta dönen pervaneden..
Hasreti çekerde aðlar, aðlar gözlerim...
Yalan meraklanmasýn, geçmez bu acý,
Yetim kaldý, üç oðul ikide bacý..
O babamýzdý, nafile yoktur avuntu..
Fatihalar gidecek ruhuna,
Hanemizden çýkan ilk tabuttu...
Ocak 1982/Þeker Mh.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.