çınar ile çam fidanı

kocaman bir ormandaydý,
onlarca hatta yüzlerce aðaç arasýnda.

ortada büyük bir nehir,
iki yaný yemyeþil bir orman üstelik...

ikliminde yardýmýyla,bitki ve hayvanýn,
her çeþidinin gönlünce yaþadýðý bir orman...

iþte bu ormanda hayata küsmüþ yaprak bile açmayan
yeþile bürünmeyen ulu bir çýnar.

ormancýlarýn gelip, kesmesini beklediði
hayatýn sillesini yemiþ koca bir çýnar...

ormancýlar canlanmayan kuru çýnara
kesilecek iþareti koymuþlar.

yanýnada küçük bir çam fidaný dikmiþler,
mini minnacýk sevimli bir fidan.

çýnar günler sonra farketmiþ,
çam fidanýnýn kendine seslendiðini.

kýsa zamanda dost olmuþlar,
ikiside delicesine sevmiþ birbirini.

çýnarýn yüreðine düþen aþk ateþi,
tekrar yaprak açtýrmýþ, yeþertmiþ onu...

kendisi kýþýn yapraklarýný dökerken,
aþký hep tüm zerafetiyle karþýsýndaymýþ.

çýnar eski haþmetli günlerine dönünce,
ormancýlar kesmekten vazgeçmiþler tabi...

küçük çam fidaný büyüyüp serpilmiþ,
gösteriþli bir çam aðacý olmuþ...

çýnar ve çam aðacýnýn aþký ise,
sonsuza kadar sürmüþ.

iyi ki varsýn çam fidaným,
iyiki yanýmdasýn. SENÝ ÇOK SEVÝYORUM


köyün delisi


Sosyal Medyada Paylaşın: