Ne kadar yalnızdım, bir ömür hicranla yaşadım!
Sanki muttluluk saklanan bir esrardý
Her zaman umut etmek, sabýrla nefeslenmek ahirim için kardý
Þikayetlenmek ne kadar kalbim için manidardý, edep ile yol almak muhakkaktý
Demek ki bir tebessüm veya gülmeye meyil ahvalim, bir ömür kanaati yaþayacaktý
Hangi hülyalara dalsam, ahým yanýmda
Murat içinde beslenmek hakikatim için vuslatsa, gözyaþlarým evet, arkamda
Ne de olsa heves solmayacak, umut kararmayacak, iþret taþlarý kaybolmayacak
Bir zaman gün benim içinde aðaracak,kalbim hicrandan kurtulacak ve þad olacak
Niye saygý duydum, aþkýn önünde eðildim
Hak eden ve yaþayan gönüllere bir ömür imrendim, ruhuma ne söyleyebilirdim
Kalbimi muhakkak ki nazargah bilirdim, demek ki henüz vakti gelmemiþtir dedim
Sessizliðin kabrini ziyaret ettim, hazanýn perdelerinde gezindim halim için inledim
Ve sonra içimden geldiði nispette niyaz ettim
Sinemde neler varsa edebin çehresiyle hasrettim, burukluðumu sessizce söyledim
Ben yaþayamadým, bari hak edenler için uzun ömürler ve saadetin nasibini diledim
Boyun büktüm, sahibimsin dedim, kalbime hayýr olmayacaksa, razýyýmla bitirdim
Takatimin ve nefesimin maline iman ettim
Bahtým için hangi hakla þikayete yönelirdim, neyi hakkýyla bilen bir nefestim
Ne kadar acizlik içindeydim onca zamanýn hesabýný anlamadan ömrümü tükettim
Neden hala bir mazurat içindeydim, keder ve hüzünle birlikte yol alan bencileydim
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.