Yürüyorum, Yüreðimde aþkým. Yürüyorum, Beraber yürüdüðümüz yollardan geçiyorum, Sensiz…
Seni arayan ellerimi cebime sokuyorum, Onlarý biraz olsun zapt edebilmek için. Gözlerim de seni arýyor, Ama onlarý kapatamýyorum. Zavallý gözlerim, Hüzünlü bakýyorlar etrafa seni göremediklerinden. Üstüm baþým hasret kokuyor buram buram, Bedenim bir uzvubu eksik kalmýþ gibi, Bocalýyor yürürken. Tökezliyor ayaklarým, Birbirine dolanýyor bacaklarým, Toparlayamýyor vücudum kendini sensiz. Zavallý ben, Teselli edemiyorum onlarý. Zaten sakat ruhum, bu sakat bedeni çoktan kabul etmiþ...
Bir yere giriyorum, oturuyorum. Senin yerin boþ… Ne yiyeceksin diye sorasým geliyor, Soramýyorum. Sonra bir þeyler yiyorum, Sen gelene kadar yaþayabilmek için. Sürekli tuzluyorum yemeði, Ancak sonra anlýyorum, Yemeðin tuzunda hiçbir eksik yok. Sorun bu yemeðin sensiz olmasý… Sonra sigaramý içiyorum sensiz, Sensiz oturduðum gibi sensiz kalkýyorum. Yürüyorum eve doðru, Sensiz yataðýma girmek için. Uyumalýyým, Sensiz bir gece geçirmemek için. Ama ben sensiz uyumakta istemiyorum ki… Yine de uyuyorum, Zamanýn çabuk geçmesi için, Bir gün daha geçti diyebilmek için, Kavuþacaðýmýz güne bir gün daha yaklaþabilmek için…
Uyuyorum, Sensiz bir güne daha baþlamak için…
A.AHMET ÞENGÜL
10.07.09 Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Ahmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.