hüzünden kalbime çiçekler ektim kurþunlar erittim kalbime döktüm har düþmüþ ömrümü kor ile yaktým rahmet i rahmandan hu gelmedi ki
budur dost ahvalim özümde benim çok yandým tükendim ömr ile tenim kýrýldý budandý her gün bir yaným salmaný sadýktan gül bulmadým ki
bülbülü þeyda dýr lal dýr þakýmaz ibriþ i ipektir ten teni sarmaz yar vefasýz gönül vuslata varmaz bir demi derya ya dalamadým ki
servetim sorarsan bir kaðýt kalem ben güler görünsem el yazar elem Ahmet der kýrýldý büküldü belim bir baðýn içinde dal olmadým ki AHMET BOGÜN GEBZE 13/07/2009/
Sosyal Medyada Paylaşın:
hoşkelam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.