YUNUS’UM

YUNUS’UM

Yunus’um ummansýn aþk diyarýnda,
Derin deryalara dalmaya geldim.
Sevginle bezeyip gönül evimi,
Bahrinden inciler almaya geldim.

Ýçimi ýsýttý sevgi güneþin,
Kalbimi doldurdu sevda ateþin,
Garipler yoldaþýn, erenler eþin,
Huzurunda huzur bulmaya geldim.

Gölgene sýðýndým yandýkça baðrým,
Tutarsan elimi sanadýr çaðrým,
Þiirle baþladý candaki aðrým,
Sevgi mirasýndan bölmeye geldim.

Baþka dost arar mý aþkýný bulan?
Hayattan haz alýr seninle olan.
Rabbine ulaþýr sevginle dolan,
Gönülleri Yunus kýlmaya geldim.

Bir söyle Yunus’um bu hasret hak mý?
Özlemin içime sýðmýyor çok mu?
Bin himmet istedim bir tane yok mu?
Þeyhim lütfedersen bilmeye geldim.

Türbeni sulamýþ gülün öz suyu,
Sevgi abidesi müsterih uyu,
Sende Allah aþký, bir derin kuyu,
Peygamber selamý salmaya geldim.

Cemalin aradým goncada, gülde,
Segisin yürekte, sen varsýn dilde,
Solmayan baharsýn tüm gönüllerde,
Ýçim, dýþým Yunus olmaya geldim.

Zikirde laleler, kýyamda çiçek,
Toplandý dostlarýn dua edecek,
Sen yerden semaya yükselen gerçek,
Ulu dergâhýnda kalmaya geldim.

Rabia BARIÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: