Irak ta kim kaldý acaba? Taþ taþ üstünde durur mu hâlâ? Merak ediyorum, bir kuþ çýkar da haykýrýr mý sonsuzluða? Kýz çocuklarý oynar mý tan aðarýnca? Yeþerir mi hâlâ koca çýnarlar Irak’ta? Söylesene baba! Söylesene kim kaldý ayakta?
Ýniltileri, sýzlamalarý sakladý Kerkük Kanlarýyla boyandý yer gök, Maviliðe sarýldý her kök, Baðýrýþlar var ama dinleyen tek tük…
El vermek istiyorum yetim evlatlara, Kök salmak istiyorum, Patlamýþ, yanmýþ topraklara, Su serpmek istiyorum kanlý baðýrlara, Ben de gidiyorum ateþ yaðmuruna, Ben de gidiyorum Irak’a
Zeytin dikeceðim göçüklerine, Taþ olacaðým evlerine, Bir tas çorba sunacaðým bebeklerine, Ben de gideceðim, Ben de öleceðim hayallerimle…
Toprak katacaðým topraðýmdan, Aðaç olacaðým en saðlamýndan, Meyve vereceðim dallarýmdan, Ben de gideceðim arkalarýndan…
Ekmeðimi böleceðim kaderimden, Oyuncaðýmý vereceðim ellerimden, Ben de gideceðim peþlerinden, Ben de öleceðim kederimden…
Ben de gidiyorum… Susamýþ nehirlerine damla olmaya, Yeþermeyen tohumlarýna merhem sarmaya, Barýþ düþmemiþ sokaklara yaðmur sunmaya, Unutulmuþ insanlýða güvercin olmaya… Ben de gidiyorum insan olmaya…
Yakarýþlarýna ortak olmaya, Yýrtýk çatýlarýna engel olmaya, Kimse gitmedi insan olmaya, Ben de gideceðim insanlýk yapmaya…
Hakan erbaþ Sosyal Medyada Paylaşın:
hakanerbas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.