zamanýn silgi tutan elleri yüreðimden sildi gitti ismini hiç bir adýn yok artýk adýn ’kim? ’ adým ileri
umutla bakýyorum aynaya hala
her þey yeniler zamanla kendini aþk ateþe, ateþ küle, kül rüzgara karýþýr alýþýrým alýþýrsýn umut bile alýþýr bir toz tanesi kaçar gözüme bazen ayna ve zamanýn silgi tutan elleri çýkarýr ’haydi ileri...’
yürüyorum aksimin sesini dinleyerek ’kime ihtiyacým var benim, kim? ’
Ben kimim?
Elif Þebnem Akal
Sosyal Medyada Paylaşın:
elifsebnem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.