Sevginin yok olduðu gönüller nefret üretmekte artýk, ölüm gezmekte yeryüzünün her yerinde.
Doðarken Yaradan tarafýndan verilmiþ haklar; halklar tarafýndan çiðnenmekte en büyük olmak için.
Rafa kaldýrýlmýþ merhamet, hiç sayýlmýþ paylaþarak mutluluk. Sevgi içinde büyümekten daha önemli sayýlýyor artýk. Para, güç, iktidar sahibi olmak
Çürümekte, kötülük potasýnda ruhu insanoðlunun. Azýnlýk oldu, neredeyse yok olacak sevgiyi yaymaya çalýþan kiþilikler. Sevgiyi çoðaltmak için yazýlan türküler, piyesler, þiirler çizilen resimler, afiþler yavaþ yavaþ akýllardan uçup gidecekler.
Tufan öncesi kabuslara benzedi yaþam. Dünyaya nefislerini eðiterek geliþsinler diye gönderilen insan, cellatý oldu masumiyetin ve sevginin. Yenik çýktý yine olgunluk sýnavýndan.
Barut kokusu, kan kokusuna karýþýp evrene yayýldý. Þiddetle gelen ölüm pek sýradan ve doðal sayýldý. Sol yanlarýmýzý delerek ilerliyor, ölümü yaþatan zaman. Bireysel çabalarla dillendiriliyor bu acý harman. Varlýklarda sevginin yok olduðu her an Þer için; þeytanýn yerleþtiði mekan.
ALEV YAVUZ 08/07/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.