altý üstü yorgundu düþler tutulabildiðim ölçüde, mutsuzdum, bu baharda... dalgalanan saçlarýmý, tuz kaplamýþtý deniz seviyesinde vekaletsiz aþklara susuyordu, bu baharda þehir ben yorgundum aslýnda. kaldýrýlabilcek bütün yükler omuzlarýmda taþýnamýyordu gram gram þimdi; yalýnlýk sardý her yeri yaklaþýk önermelere hesaplýydý tüm yolcu otobüsleri aðýr melodilerle kaplý þehir bu baharda mutsuzdum iþte bir romanýn sayfalarý gibi bütün kasvetli sözcükler bütün aðýr maneviyatýn da gizlediði sýrlarý açýða sunuyordu suskundu,anlamayacaðým kadar herþey yabancý kelimeler garip bir hissiyat belirginleþirdi okurken yaþadýðým okumaktan sýkýldým aslýnda yoruldum, yorgunum. göz altlarýmýn torbalarýnda yaþam büyüyor gittikçe bu baharý anlatýyordu bak rüzgar esiyor bir yaprak hýþýrdýyor hangi aþkýn hediyesi bu hep beni mi bulurlarý sölüyorum. sövüyorum anlamsýzca gelmiþine, geçmiþine þimdi en anlamsýzý söylüyorum nokta koyuyorum bitimine ……..
Sosyal Medyada Paylaşın:
hürrem sultan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.