sensizlik þimdiden bir yumruk gibi
düðümlendi boðazýma.
gülümse!
sözlerinde çýrpýnan o adama
eþsiz varlýðýnla gülümse...
tenime giren kokunla
sarýlacaðým yýkýk dökük anýlara...
ben bilmiyordum
aþkýn, acýlarla güzel olduðunu
ve
acýlarýn, sevgiyi kement gibi baðladýðýný.
bazen susuveriyorum diyorsun ya
hani suskunluðumu acemiliðime baðýþla
çünkü yaþama ustasý deðilim diye de ekliyorsun ardýndan.
peki öyle olsun
sen istediðinde dinlerim ben
yeter ki, sustuðunda bile gülümse.