Ne suçu vardý sana bakan gözlerimin Bir tek sana bakarken gülerdi göz bebeklerim Sense yetim býrakýp gittin Alýþkanlýktan daha öte bir þeydin Hayatla savaþýmda ki barýþ elçisiydin belki de Þimdi kim susturacak öfkeli cümlelerimi Her an harlanabilen ateþtim Sen yazýn kavurucu sýcaðýnda Topraðýn suya hasret kaldýðý anda imdadýna yetiþip yaðan Yaz yaðmuru gibiydin benim için Geri dönüþü mümkün mü? Gittiðin yolun Bir þans daha yok Aðlayan ruhumun sýzýsýný dindirmeye Sen yoksun artýk Hangisi daha acý Ardýnda kalmak mý? Ýstemeden býrakýp gitmek mi? Yoksa kimliksiz kimsesiz sensiz yaþamak mý? Hani bana sabretmeyi öðretmiþtin Neydi o Unuttum sen gidince Vuslat olacak diye bir umut yokken nasýl sabreder insan Yarým yaþamak Keþke bunu da öðretseydin gitmeden Beceriksizce yaþýyorum þimdi Elime yüzüme bulaþtýrdým Sensiz yaþamayý…
Selma Ardýç TAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
SELMA ARDIÇ TAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.