Her sabah ayný susuzlukla uyanýyorum Bir otobüs yalnýzlýðýnda. Kafam camda sana bakýyorum sanki Her direk arasý bir sensiz ömür. Nefesimde hýrýlýtýlarla dualarým sana ait Bir melek diliyorum Seni tasvir ettiðim þeklinde Elindeki aþk parçalarýný üstüme serpmesini bekliyorum Zamaný vuslata kurdum Gerisi yalan, Yaþamaktan öteye yol yok otobüs yalnýzlýðýnda Gözlerimin içine bakanlarýn gidiþleri benden Koparýlýp alýnmýþ gül dallarý Yabancýsýyým bu tanýdýklarýn Bir otobüs yalnýzlýðýnda Kesik çizgilerin uzaklaþtýrdýðý nefesin Bu soðuk camda seni soluyorum Aðlamaklý yine Ankara Üstüne çullanmýþ günahlarýyla Yaþam kanýtýmdýn bu þehirdeki Arýndýðým en temiz anýmdýn Yapma Ankara Yenildik ikimz de uzak denizlere Okyanusa boðulduk Senin çýnar kokun yoktu Bense sen kokuyordum Terkedildik meltemlere Yapma Ankara Sen teselli ver bu sefer Aðlayan ben oluyum Ufukta yiten otobüs yalnýzlýðýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmetustas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.