Ýmkansýz eþqimsen Sen menim olmayan sevgilimsen, Sen heyat deyilsen, arzuladýðm bir ölümsen... Sen tikanlý gülsen: dere bilmediyim. Mene yaxýn, menden uzaqsan, hiss edib, göre bilmediyim... Sen itirdiyim ünvansan: qayýda bilmediyim. Sen de adi insansan, amma unuda bilmediyim... Sen bitmeyen düþüncemsen, düþünerek çekdiyim iþgencemsen. Sen eþqinle mene heyat verib, heyatýmdan çýxansan, Sevgi adlý dünya qurub sonra baþýma yýxansan! Sen... meni özüme unutduransan... yaþamaða ümid verensen. Seni sevirem... Sen niye menim olmadýn? .. -Bilmirem... Sen — ne Allahýn haram buyurduðu qadýn, ne de haram içkimsen, Halalýmsan... Sen sadece , imkansýz eþqimsen, xeyalýmsan, melalýmsan...
Zamir Erkin
Sosyal Medyada Paylaşın:
zamirerkin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.