ZOR GELDİ

“Gitme!” diyecektim, dilim varmadý
Gitmek, uzaklara salmak zor geldi.
Hiçbir iþ yapmaya elim varmadý
Sensiz, nefes bile almak zor geldi.

Alýþmýþým, senin ayak sesine
Yüzüne, gölgene ve nefesine...
Sensiz mutluluk mu? Hayýr, tersine...
Ýnan ki uykuya dalmak zor geldi.

Gözlerim aradý her yerde, yoksun!
Oysa içimdesin, ne kadar çoksun!
Sevgi ise sevgi! .. Aþka da toksun!
Bir gün bile sensiz olmak zor geldi.

Karanlýk çökünce arttý hüznümüz
Garip garip sustuk, nerde dünümüz?
Ýþte böyle buruk geçti günümüz
Sensiz, yetim gibi kalmak zor geldi.

Kulaðým kapýda, ayrýlýk biter
Üstümüze çöken bulutlar gider.
Nerelerde kaldýn; gel artýk, yeter!
Galiba, kapýyý çalmak zor geldi.

Onur BÝLGE

Sosyal Medyada Paylaşın: