Çok özledim seni, Yokluðun kasýp kavuruyor bedenimi. Toprak rengi gözlerinin içinde, Bir tohum olup büyüsem yine. Seni öyle özledi ki kalbim... Tutamýyorum onu kaçmak istiyor sana, Senin sýcak ellerinde yanmak istiyor yine, Yine ve bir kez daha...
Hiç bitmeden, kimsenin eli deðmeden, Her gün daha da yansýn istiyor delice. Her iç çekiþim sensizliðe, Her iç çekiþim yollara, daðlara, taþlara... Onlarýnda kanatýyor içini, Her iç çekiþimle yaralanýyor dünya. Senin sýcak ellerini bekliyor yaralarýný sarmak için. Bu yara daha da büyümeden gel sarýl bana, Sýmsýký, sýmsýcak...
Kalbim ve dünyam yenilensin seninle bir kez daha, Ve hiç kanamasýn, açýlmasýn artýk yaram. Toprak toprak koksun her yaným, Yaðmur sonrasý durgunluðu gibi. Ýçime çeksem bu kokuyu, Ýliklerimde hissetsem seni. Senliði... Tüm bu güzellikle þenlensin dünya, Ve hiç bitmesin bu rüyamýz... Senle, ellerin ve ellerimle büyütsek bu rüyayý.
Hiç uyanmayacasýna, Yaþasak, yaþasak ve el ele ölsek...
A.AHMET ÞENGÜL 20.06.09
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aşık Ahmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.