NEYLEYİM

Dost aradým þöyle kendi gönlümce,
Yüze gülüp, yaðlayaný neyleyim.
Ýklim kurak geçti bütün ömrümce,
Yaðmur gibi yaðmayaný neyleyim.

Çelme atýp düþürmeyi severken,
Yerden yere vuruyorsa överken,
Devleþerek omuzuma binerken,
Yüreðime sýðmayaný neyleyim.

Zor günümde köþe bucak kaçarak,
Sýrlarýmý ulu orta saçarak.
Ayýbýmý örttüm diye açarak,
Her fýrsatta paylayaný neyleyim.

Aramýzdan muhabbeti kaldýrýp,
Düþman gibi acýmasýz saldýrýp,
Gide gele lâf atarak yýldýrýp,
Ateþ gibi çaðlayaný neyleyim.

Þu kalbimi inciterek, kýrarak,
Mihnetlerle yokuþlarda yorarak.
Ayaðýma prangalar vurarak,
Kollarýmdan baðlayaný neyleyim.

Sözüm geçmez kalleþine, erine.
Kimi koysam bilmem ki dost yerine?
Kezzap döküp gözlerimin ferine,
Ciðerimi daðlayaný neyleyim.

Yaralýyým derdim gelmez lisana.
Hükmedemem ellerdeki vicdana,
Saðlýðýnda hor gördüðü insana,
Ölümünde aðlayaný neyleyim.

26.06.1997…….Mustafa YARALI


Sosyal Medyada Paylaşın: