SIRTINI YERE GETİREMEDİĞİM YALNIZLIĞIM

Yalnýzlýk yangýn yerine döndü
Alevler sardý bütün geçitleri
Bende bir çabasýzlýk,
Yangýna öylesi tepkisizlik

Kendi yangýnýmý da katarak
Yükselen alevlere
Öylesi salmýþým kendimi
Gayya gibi dipsiz nehirlere

Sönmez yalnýzlýk diz boyu
Yanar asýrlar boyu

Bir türlü
Sýrtýný yere getiremez insanoðlu
Ruhunu esir alan
Bu sonsuz yalnýzlýðý

Yüzlerce yüz olsa da yaný baþýn da
Yine hep yalnýz bunca kalabalýkta

Yaradýlýþýndadýr belki
Yalnýzlýðýn sýrrý
Yalnýz baþýna gelmiþtir
Nede olsa bu fani dünyaya
Hem de aðlaya aðlaya

Sonra
Kâh gülerek geçmiþtir ömür
Kâh aðlayarak

Hüzünleri çoktur çoðu zaman
Çünkü insan yaratýlmadan
Topraðý üzerine yaðmýþtýr
Otuz dokuz gün hüzün
Sadece bir gün saadet yaðmuru
Ondandýr yalnýzlýðý

Demek acýda
Mutluluk aramalý çoðu zaman

Kýþýn içinde baharý
Yaralarýnda þifayý
Yokluðunda var olmayý.

Bilinmeyen denklemin çözümü
Zannýmca bu olmalý


ÝNCÝ DENÝZ
18 HAZÝRAN 2009






Sosyal Medyada Paylaşın: