Kýrýlan döküleni toplasam da yerlerden; yürek hatýrlar yari inceden ve derinden. Soluðuma sýcak bir gözyaþý yakýnlaþýr, aynadaki yüz benle, ben boþlukla bakýþýr.
Güller yanmaya hazýr, hüzzam düþer þarkýdan, Senin acý sözündür badeye zehir salan. Can verdim, caným dedim, býçakladýn sýrtýmdan. Gerçek bir yýlanmýþsýn sineme çoraklanan.
Kavrulur yangýnýmdan o tomurcuk al güller. Makber çýðýrtkaný oldu þu neþeli bülbüller. Vuslat anlarýnda pembeydi hep saatler. Þimdi dakikalar bile ölümüne derbeder.
Kanýyor aþka batan þu sevdalý sol yaným. Müjdelere hasretim, kalkmýyor dertli baþým. Pýnarlarým kurudu akmýyor hiç gözyaþým. Nankör bir ruhu sevdim, tükendi umutlarým.
Kapadým kalp hanemi, tövbekar oldum aþktan. Bir daha gelsem dünyaya, huzur isterim Hak’tan. Yollarým çok çapraþýk, ben çýkmayým da baþtan. Hüda’nýn karþýsýnda temiz kalsýn bu mintan.
ALEV YAVUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.