sabaha karþý yanar yüreðim alacasýnda karanlýðýn uykusuz geçen gecenin aðýrlýðýnda yitirilmiþ sevgilerin acýsý çöker içime dönerim,dönerim uyuyamam rüyamda yer eder o an.
nereye dönsem nereye baksam mýh gibi durur karþýmda silüetleri daraðacýnda asýlý duran üç masum fidan ve resimleri kör zihniyetin ateþinde yanan otuzbeþ masum "Can"
bir ses olmak isterim en derin uykuda,ölüme yakýn haykýran ya da fýsýldayan sýzlarmý ki vicdan..?
hýrçýn bir rüzgâr olsam saklý yerlerini açan. .......
her sabah sevinmeli oysa insan güneþin aydýnlýðýna.
hüzün çöker yüreðime zaman zaman için için yangýnlar sönmez.
bu nasýl bir nefret insandaki? öldürür,öldürür vahþiliði bitmez.
düþünmez ki ölüm onun da baþýnda kimbilir ya genç ya kemâle ermiþ yaþýnda. ......
ne ölüm olsun ne ölü gibi yaþamak,dileðim.
hep sabaha karþý yanar yüreðim.
kutbo
Sosyal Medyada Paylaşın:
kutbo Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.