ERMİŞLER AĞLIYOR.

ERMÝÞLER AÐLIYOR.
Yemyeþil kýrlarda, yunusum gezer.
Sarý çiçek açmýþ, yunusu bekler.
Derviþ yunus belki, onlarý gözler.
Ýlahiler okunur, yunusum diye.

Hünkar kapýsýndan, almýþ icazet.
Sabýrla kazanmýþ, ilahi servet.
Yunus garip derviþ, haktan keramet.
Kilimler dokunur, yunusum diye.

O görmüþ görünmez, gizli hikmeti.
Bulmuþum yaradaný, yüce kudreti.
Þükretmiþ rabbine, gezmiþ devleti.
Mevlitler okunur, yunusum diye.

Mevlana veliyi, görmüþ devrinde.
Fakirin yoksulun, gezmiþ emrinde.
Hep yaradan varmýþ, engin gönlünde.
Þerbetler içilir, yunusum diye.

Dertlere çaredir, onun gülüþü.
Hakk adalet olur, onun görüþü.
Güllerden alýnmýþ, güldür öyküsü.
Güller dua eder, yunusum diye.

O kendine diyor, miskin derviþim.
Hakk yaratmýþ, bende ondan sevmiþim.
Ýnsanlýk derdiyle, hem hal olmuþum.
Bülbüller ötüyor, yunusum diye.

Türkmen yurduna da, uðramýþ derviþ.
Birbirinden güzel, ilahi dermiþ.
Sarý çiçek sevip, nurunu vermiþ.
Çiçekler aðlýyor, yunusum diye.

Gök ekinler düþmüþ, biçilmiþ yere.
Akmýþ mehmedimin, kanlarý dere.
Dönmüþ analarýn, yaþý nehire.
Anneler aðlýyor, evladým diye.

Türküm müslümaným, diyordu eren.
Þehit hanelerde, o idi gezen.
Bu günde aynýdýr, deðiþmez düzen.
Sevenler aðlýyor, mehmedim diye.

Türkmendaðlý aðlar, þehitler oðlun.
Yunusla dertleþdin, teselli buldun.
Kahraman mehmete, duaya durdun.
Ermiþler aðlýyor, þehidim diye.
Milletim aðlýyor, þehidim diye.
HÝLMÝ CAN.
NÝSAN. 2008. (1707)

Sosyal Medyada Paylaşın: