ANNE

alaca karanlýklar gibi sardý korkular,
ne þüpheler bitiyor içimde, nede kuþkular.
esir aldý beni sanki esir!
dertlerimle baþbaþa yanlýzým anne.

caným çok yandý, içim acýdý,
sanýrsýn hergün bir yerlerim kanadý,
gözlerim kapýda anne seni aradý,
çaresizlik içime oturdu anne.
hayatý yaþamak oldukça zor,
hayat sana ne verdi diye hele bir sor!
sor hele !sor anne, ama dur!
bu dertler senden miras ya anne.
sana deðil sitemim ve öfkem,
bilemiyom bu serzeniþi kime söylesem,
ah bu muammadan bir çýkabilsem,
kör kuyular içinde ölüyom anne...
gebeyim anne bir çocuk daha!!
çok yalvardým kurtarsýn diye ALLAH’A.
böyle ölmekten korkuyom anne.
ne dertler çekiyorum ne gamý keder,
bana diyorsun yavrum bugünler geçer,
geçerde annem yakýp yýkýpta geçer.
çocukta doðumda hep gözümde büyüyor,
nasýl baþedecem bu dertle anne?
sanki aylar bir asýr gibi geçiyor,
hergün bedenim eriyor anne.
hatýrlarmýsýn hep dört çocuk isterdim,
þuna buna benzesin diye sana gösterdim,
cahillik herhal o an öyle histeydi,
þimdi bir baksan baþka düþteyim,
ben bile kendimi anlamadým anne.
kurtarýrým herhal bu müþkülden bu dertten?
en sonunda her kul gibi bebekte etten ve kemikten
korkum azalsa bir ölüp gitmekten,
azrail’e caný nasýl vereceðim anne????
olur ya senden önce ölüp gidersem!!!!

f.kübra poyraz (gürbüz)


Sosyal Medyada Paylaşın: