Mehtap almýþ koynuna denizi uyutuyor
Ninni söylerken ona kendisi de uyuyor
Öylesine mutlular rüzgar bile esmiyor
Býrakýn uyusunlar onlar çok mutlu diyor
Tan yeri aðarýrken güneþ yavaþça gelip
Uyandýrýr onlarý birer öpücük verip
Mehtap bekler geceyi sonsuz bir heyecanla
Deniz mehtabý sarar, bir bitimsiz arzuyla
Gülay BÝRKL
Çýðlýðýn Adýmlarý kitabý - s, 78/1