bir sinek kaysa baþýnda
kaþýnda alýrdý soluðu
kusursuz bir milletvekiliydi kafasý
damdazlak akkýldan münezzehti ama
istasyon þefi olmuþtu sonunda
bir türlü elde edemediði Binnaz’ýn
bir de kaderin tatlý cilvesi
sabah tren öðle tren akþam tren
demir oksit raylara bezdiðinden
solucan pas ve toprak kokulu
korkulardý direncini yitiren
dar ince uzun dehlizlerde rutubet kokardý yaþamý
nefret ederdi kendi çaldýðý düdükten
Allah’ýn her sabahý
ve her akþamý
romatizmadan yaþayamazdý örümcekler bile
hayat mý bu derdi bazen kendi kendine
tüneller tüneller tüneller
bir gece paslý demirlerin üzerinde köylüler
ýslak bir ceset gördüler
rüzgarla gelen düdük sesi
korkutmuþtu herkesi
kýraç ve çýplak tepelerde
bir hortlak söylencesi
ne frensiz bir yaþam vardý zaman tünelinde
ne trensiz bir aþk
masum bir çocuk gibi ölmüþtü istasyon þefi
mistik bir keder okunuyordu tebessümünde
C.Çalýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.