YÜZÜN GÜLMEYECEK

Yapayalnýzým, köhnemiþ yýkýlasý bu koca þehirde
Aklýma inat, yüreðimle savaþýrým cephelerde
Bir ben uykusuzum, birde sokak lambalarý
Sense yalan aþkýnýn derin uykusunda
Bekleme boþuna, senin hiç sabahýn olmayacak
El etek çekilip de aynaya baktýðýnda
Bir sen birde piþmanlýk dolu yalan aþkýn kalacak
Piþmanlýðýn dudaklarýndan dökülürken
Senin için gün bitecek
Dakikalar yalan ömrünü çalarken
Saatlere tahammülün kalmayacak
Gideceksin ardýnda bir aný bile býrakmadan
Mutluluk doldurmadýðýn ruhun, uçamayacak gökyüzünde
Sürüneceksin yalanýn bedelini ödeye, ödeye
Þimdi iyi bak, umarsýz dolaþtýðýn caddelere, sokaklara
Yarýn geçeceksin ayný yollardan
Özgürlükten esaretine yolculuðun baþlarken
Senin ruhun, hiç huzur bulmayacak
Yoksulun çaresi aðlamak, aþýðýn derdi söylemek
Oysa sen aðlasan da, söylesen de
Senin yüzün hiç gülmeyecek
Çaresizliðin kollarýnda kývranýrken
Bir yaban elini uzatýr mý diye çok bekleyeceksin
Yalnýzlýðýn uçurumundan aþaðý düþerken
Bana söyleyecek kuru bir sözün bile olmayacak

Ünal TÜRKOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: