Her akþam sabaha kadar,
Issýz penceremde seni beklerim.
Tan aðartýsýyla gelirim kendime.
Ancak o zaman anlarým gelmediðini.
Yarýn muhakkak gelir diye,
Teselli ederim kendimi.
Bir,iki,üç,çok oldu böyle,
Yorgun bitkin ümitle bekleyiþim.
Karýn,güneþin altýnda erimesi misali,
Gelmeyiþinle eridiðimden zevk alýyorsun.
Bu akþam ýssýz penceremde yine bekleyeceðim,
Ýster gel,ister gelme,bu son bekleyiþim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.