Kıyamet Özlemi

Olmakla ölmek arasýnda geçen

ömrümün

en yalnýz en acýmasýz en çaresiz

köþe baþýnda

çözülüverdim.

Olamadým, ölemedim.

Olurken ölmenin verdiði ýzdýrap

döktü derimi.



Oysa ne kadar da tepkisizdi zihnim.

Tepkisiz ellerim,

salt dengeydi bedenim.



Kumdan inþa ettiðim tek kullanýmlýk

telaþsýz isteklerim vardý

Kazandýðýmda þýmarmayacaðým,

kaybettiðimde özlemeyeceðim düþlerim.

‘’Sahip olmayý’’ sahiplenmedim hiç.

Sencil’de olamadým ya

yaðmurlar kadar.

Olsun.



Baþýmý her çeviriþimde

ayaðýma dolanan

vertigoya inat

düþtüysem de devrilmedim.

Tüm feza devrildi zihnimde.

Benliðimi boþluðuna peþkeþ çektiðim

kara deliklere daldým

Aðzýma dolan yýldýzlar kesdi dilimi

Kenarlarý keskin düþler acýttý beni

Düþerken yara aldý yüreðim.

Yüreðime güneþ bastým, daðladým.

Darlanmadým.



Þimdi akþam vakti,

þimdi kýyam/et vakti.

Ölmek için doðmak vakti kýzýmdan.

Ve doðurmak annemi.



Nil
Sosyal Medyada Paylaşın:

ahirzamanmelegi Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Gelincik Kokusu Giz’li sevgilim Doğanın Güzelliği sırt ağrısı Teneşiir ! yaz kızım kereviz ! Bana insan doğur anne ! ATATÜRK'ÜM Kelebekler geciktiğinde ölüme… Hayrola