Köy ve Güzeli

Çiy düþmüþ üstüne, zülüfü beyaz,
Görülmez telleri kýr belli belli.
Sabahýn seheri ayaz mý ayaz,
Derilmez gülleri har belli belli.

Yaðmur sele döndü, çekmiyor oluk,
Yýkýlmýþ evleri her yaný kovuk.
Sokaðý karanlýk taþlarý soðuk,
Girilmez yollarý dar belli belli.

Endamý da ne hoþ, süydükçe süyer.
Onun da sevdiði olurmuþ meðer.
Sýrtýnda mintaný yýllardýr giyer,
Gerilmez çullarý var belli belli.

Sabahtan akþama tarlada iþi,
Yürekler sýzlatýr, iþe gidiþi.
Kýþýndan bellidir yazýn geliþi,
Durulmaz selleri çor belli belli

Büyükler konuþur, onlar hep susar,
Ne isyandadýr ne hayata küser,
Yan baksa birisi sesini kýsar,
Erilmez dilleri sýr belli belli.

Söz üstüne düþer öyle konuþur,
’Hayat böyle sanki’ buna alýþýr,
’Gece’ demez ’gündüz’ demez çalýþýr,
Yorulmaz kollarý mor belli belli

Yýldan yýla bir kez þehire gider,
Bu bile onlarý çok mutlu eder,
Gözlerinden belli hepsi derbeder,
Sorulmaz halleri zor belli belli.


(1979/Ýzmir)




Sosyal Medyada Paylaşın: