GİDİYORSUN

Gece karasý gözlerinde buðulanmýþ bakýþýn
Acýn içinde, yüzüne vurmuþ karalýðý.
Hüzün çökmüþ omuzlarýna.
Ve sen gidiyorsun

Bense bakakalýyorum ardýndan.
Kelimeler düðüm oluyor, konuþamýyorum.
Engel olamýyorum bu ayrýlýða.
Ne sana gitme kal diyebiliyorum,
Nede seni amansýzca kaçýþa sürükleyene.
Ve sen gidiyorsun

Tutmak istiyorum kollarýný,
Seni sýkýca sarýp sarmalamak,
Ýstesem de kalmaný nafile;
Ve sen gidiyorsun

Oyuncaðý elinden alýnmýþ bir çocuk gibi;
Aðlamak istiyorsun baðýra baðýra
Ýçine süzülüyor gözyaþlarýn biliyorum.
Çýrýlçýplak ayaklarýn, gündoðumunda kendini atýyorsun;
Yollara, baþý boþ hayatlara.
Yaktýn kendini ve beni savur þimdi külleri.
Ve sen gidiyorsun

Bak ardýna giden mi , yoksa kalan mý ?
Sen son fedakarlýðýný yaptýn vicdanýn rahat gidiyorsun.
Ya kalan bu yükü kaldýrabilir mi ?
Vicdanýnýn sorularý ile ezilirken ruhu,
Seni kaçýþa sürükleyen kendisinden kaçabilir mi ?
Ve sen gidiyorsun


YASEMÝN KOZA
20/06/2009
Sosyal Medyada Paylaşın: