Sabrın ikliminde nefeslenmeyen!
Nihayet akþam olmuþtu
Solgun umudumla yolunu beklediðim babam
Fevkalade yorgun bir halin saðnaðýnda nefes alýyordu
Ne bakacak takati
Ve ne de bana nazar edecek gözlerinde feri
Yýlgýnlýðýn kadrine teslim olmuþ periþan kiþiliði sancýydý
Ömrünü vakfetmiþti
Gece gündüz demeden vardiyaya kilitlendi
Baþýný sokacaðý, bacasýný tüttüreceði bir ev nihayetti
Lakin kifayet etmiyordu
Mutfak fakirlikten acýyla dem vuruyordu
Kurulan sofrada bir baþ soðan, haþlanmýþ patates vardý
Ekmek karýn doyurandý
Hüzün her nefesi kuþatýyor lakin susuyordu
Evladýnýn gözelerine bakamayacak kadarda solgun soluktu
Annem hep sokranýrdý
Keþkelere mütemadiyen itibar ederdi
Sabrýn ikliminde nefeslenmeyen ve kanaati bilmeyen kandý
Babam adamlýkta kalan
Anam nisa kimliðinin edebini hiçe sayandý
Benim nazarýmda babam haklýydý, anam nedametle yaþayandý
Ne kadar çalýþsa da
Mesaiye kalmak için yarýþsa da olmuyordu
Annem konu komþunun varlýklarýný babama hýnçla haykýrýyordu
O vakit annem
Hiç istemediðim halde gözümde küçülüyor
Aile saadetini hiçliyor, babama hiç samimi destek vermiyordu
Çok üzülüyordum
Çare adýna hiç bir þey bilmiyordum
Ama içime iþleyen hicraný yýllara sâri olarak acýyla demliyordum
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.