Onunki
Platonik bir aþktý
Hepte öyle kaldý.
Kim bilir,
Aþkýný gizlediði yüreðinde
Söyleyemediði
Daha, neleer, neler vardý…
……………………..
Sonunda maziyle evlendi.
Bazan,
Gerilere baktýðýnda,
Gerilerde kendisine,
Sadece
Acý bir mazi kaldý…
………………………
Sen..!
Köy çocuðu Mehmet
Sen..!
Gözü açýlmamýþ, utangaç çocuk
Sen…!
Sevda yelkenine binmiþ yiðit
Sen..!
Aþklarýný, kendi içinde yaþamýþ aþýk…
Bu sevda..! ...?
Sana göre deðil
Sonra;
Üzülürsün, için sýzlar, aðlarsýn
Saf kalbin yanar…
……………………….
Bak;
Aþklarýn
Nasýl da platonikti…
Ýlkokul aþkýn Ayþe
Ortaokul aþkýn Nermin
Lise aþkýn Selma
Ya, Üniversite aþkýn Hülya
Hazan yapraklarý gibi döküldü…
Ayþe evlendi...!
Ýki çocuklu
Nermin evlendi..!
Bir kýz, bir oðlan
Selma,.! bir çocuklu
Hülya dersen;
Aah..!
Baþýn sað olsun
Dünyaya veda etti…
Senin aþkýn Mehmet
Umutsuzca
Ýþte böyle platonikti…
Öyle de kaldý...!
…………………..
Köy çocuðu Mehmet
Aþklarýna söyleyemediðin
Kim bilir
Ýçinde daha neleer, neler vardý
Böylece,
Gerilerden
Kalbini sýzlatan
Acý bir mazi kaldý…
Erdal Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.