Dünyaya güneþ kadar uzak olmak.. Bir daðýn eteðinde,bir avuç kar olup, Güneþten köþe bucak saklanmak… Büyük bir ormanda, Binlerce çýnar aðacý içinde, Çalý olmak…..
Okyanus hýrçýnlýðýnda fýrtýna olup, Sevdiðini arayýp bulamamak… Bir muhabbet kuþu olup, Kafeste ordan oraya uçuþup, Özgürlüðü özlemek….
Güneþin bana yaptýðý onca iyiliðe karþý, Dünya kadar nankör olmak. Bulut olup esen rüzgarýn, Bana yön vermesini beklemek.
Hýçkýra hýçkýra aðlamak, Gözyaþlarýmý akýtýcak,bir köþe bulamamak. Yada doyabildiðice kahkahaya boðulmak, Biri duyar diye sadece gülümsemek zorunda kalmak…
Bir bebek olup, Anneme en çok ihtiyacým olduðunda,ondan ayrýlmak… Yada annem yanýmdayken, Ondan beklediðin sevgiyi görememek….
Ölmek Sevdiklerime doyamadan,son bir kez göremeden, Ölmek…..
Ýstemediðim o kadar çok þey varki Biliyorum hayat bile, Bunlarý istemediðimin farkýnda….
Fatma Uçar( Dj_Gizemli)
15-07-2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Fatma Uçar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.