Tam Ben Gidecekkken

Tam Ben Gidecekken

Güneþ...
Yeldeðirmenleri Tepesinden,
Usul, usul yuvasýna sokulacaðý yere,
Usul, usul giderken…
Kýrmýzý, sarý, turuncu renkler donata, donata...
Daðlarýn arkasýný aþacaðým, batacaðým diye tutturmaz mý birden...
Hay Allah...
Bir de yaramaz mavi, sarý rengârenk bir bulut belirmez mi ansýzýn arkadan...
Bi görsen yerler gökler cennet bahçesi gibi oldu pamuk þekeri...
Sanki allý pullu...
Biraz daha durayým,
Bu güzelliklere bakayým edeyim derken,
Þu muhteþem batýþý her günkü gibi…
Saniyesi saniyesine içime doldurayým,
Gözlerime hapsedip,
Bir göreyim teknelerin yelkenleri kararana dek derken...
Onu göreceðim, bunu seyredeceðim derken...
Takýlmýþým kalmýþým her günkü gibi...
Bir baktým elim elinde...
Hafif terliyor heyecandan, korkudan...
Terler bastý ikimizi de þýpýr, þýpýr; ter alnýmýzda, her yerimizde...
Kulaklarýmýz kýzardý, yanaklarýmýz al, al oldu;
Gideceðim diye tutturdum ya...
Birbirimize bakmaktan korktuðumuz için...
Bakakaldýk denizin derinleþen mavisine...
Sen giderim diye korkarken,
Ben ya elimi býrakýrsýn diye telaþlanýrken...
Batýverdi güneþ,
Yuvasýna daðlarýn arkasýna gidiverdi...
Deniz lacivert bir ürperti oldu, bir de hafif yel baþladý...
Býrakmadýn elimi…
Eh gidemedim ben de...
Bir de doðuþu var güneþin diye düþünüp,
Baktýk beraberce,
Takýldýk kaldýk öylece...
El ele, göz göze...
Býrakýverdik öylece yere kendimizi...
Gök yüzümüzde...
Dudaklarýn sýcaklýðýnda...
Kalakaldýk koyun koyuna...
Deðirmenler Tepesi’nde...

Nayil Kabak


Sosyal Medyada Paylaşın: