Küskün Hasret Yolcusu

Ayaðýmda prangalar olmamada,
Nemli koridorlarda yürüyüþüm var.
Karanlýk hücrelerde yataðým olmasada,
Özgürlüðe vurulmuþ zincirlerim var.

Ne dostlarým arar ne de düþmaným sorar,
O çok sevdiðim dostlarým beni duymasa bile,
Onlara gönlümden isyaným var.
Benim bu dünyamda çiçekler açmasa da,
Çiçek bahçeleri yapacak duygularým var.

Bilir misin gecelerin çýldýrtan sessizliðini,
Bilir misin dört duvarýn demir kapýsýnýn insani nasýl ezdiðini,
Hiç çýnladý mý kulaklarýnda sevdiklerinin sesleri,
Yada gördün mü yüzlerindeki çaresizliði,
Aðlamak istediðinde utanipta gözyaþlarýný kalbine akittin mi?
Yada anýlarýn yorgunluðu ile,
Ranzana gömü lüpte uykuya daldýðýn oldu mu?

Bu mektepte ne iklim ne de sonuncu,
Bir gün daha geçti iste böyle yorucu,
Kimdir bu acýlarýn sahibi diyecek olursanýz,



Sosyal Medyada Paylaşın: