Baba nedir bilmem ben nasýldýr, nasýl kokar, nasýl uyunur kollarýnda aklýma düþtüðünde yaralý bir güvercinin yaþama ihtirasý koridorlarýnda umutlara koþtuðumu bilirim gri badanalý bir yetimhanenin
Anne ve Baba lügatýmdan iki uzak kelime iki parlak yýldýz gibi varoluþuma sebep hiç dokunamadýðým
bir bahçe avlusudur benim babam gözyaþlarýmý paylaþtýðým gri taþ duvarlar her aðladýðýmda yaslandýðým arkam.
bazý geceler rüyamda gördüðüm esmer geniþ omýuzlu adam ellerimden tutar göðsüne bastýrýrdý sýcaklýk hissederdim tatmadýðým uyanýnca bir korku kaplardý içimi yalnýzlýðýmdan sebep ter içinde kalýrdý küçücük avuçlarým ve ýslak olurdu çok geceler ranzadaki çarþafým
yirmi sekiz yýl baba Annemi rahmetle yad ettiðim ve senden yine de nefret edemediðim dörtte bir ömür
affýnla; yetimhanenin taþ duvarlarýdýr benim arkam ve bir bahçe avlusudur benim babam…. umutlarýmý yeþerttiðim hiç gerçek olamayacaðýný bildiðim rüyalarýma...
Jamais vu Kaan BÜKE Sosyal Medyada Paylaşın:
jamais vu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.