ŞEYDA-I ŞEHAMET

Ruhum karmakarýþýk ateþler ülkesinde,
Bir gece vakti söndü tüm ýþýklarým.

Bir silüet belirdi alevler gölgesinde
Ayýþýðý yüzünde dondu son bakýþlarým

Çöreklendi ruhumun istifli köþesinde,
Rüzgarýn nefesiyle kapandý kapýlarým.

Esrarengiz kilitler demir-cam þiþesinde,
Çýkarayým dedikçe kýrýldý bileklerim..

Eksildim hep saklý yanlarýmýn endiþesinde,
Umuda belenmiþ gecede yakýldý dileklerim.

Rüzgarýn ýslýðýnda, aheste billur sesinde,
Sevgi kývýlcýmý saçtý, kurtuldu emeklerim.

Sokaklar boyu dolaþtým yönsüz þehirde,
Esrik ve telaþlý acýdan titredi kemiklerim.

Hangi iklimlerden sürüldün, iklimsiz bu devirde ?
Baharlarý kaybettim, yaza döndü kýþlarým...

Ateþsiz bir gömlektim yanar kendi halinde,
Bir þeyda-ý þehamet cesuru alkýþlarým...

Yandýkça, bir kor olmuþ ateþler ülkesinde
Topraða akan ruhu tenimle istiflerim.

Daðlanýrken ruhumuz, aþkýnýn ateþinde,
Tutuþturdu þafaðý, kanrengi alevlerim...

þeyda; aþk çýlgýný, deli..
þehamet; akýl ve zeka ile birlikte olan cesaret..
þeyda-ý þehamet ; cesur, aþk çýlgýný..

Sosyal Medyada Paylaşın: