Geriye gitsem, taa çocukluðuma,
Yumuþacýk ellerinle sarýp yüzümü,
Yine gözlerimden öper miydin baba?
Þefkâtle, sevgiyle bakýp yüzüme,
Konuþmadan yine sever miydin baba?
Büyüdüm, evlendim, bir evim, yuvam...
Çocuklarým oldu, sevdiðim.
Hayatý, yanlýþ yerinden tutmuþum;
Hiç senin gibi, gözlerimin içine olmadý bakan...
Sana hasret iken, sen de terkettin,
Gidiverdin dönülmez ufuklara baba!
Ben de isterdim sevebilmeyi,
Annemin seni sevdiði gibi.
Alýcý kuþlar sardý baþýmý...
Didindim... Didindim...Hayat gözyaþý...
Ben yoktum artýk, sanki yaþamda,
Bir kalkandým, çocuklarýma paravana...
Olmadý babam...
Boþa hep çabam...
Baba! bir çift göz vardý, onu sevdim ben...
Senin gibi bana içten bakardý...
O da sevdi beni, bilirdim,
Sevgisi, gözlerinden yaþ olup akardý...
Kapýlmak bir sele, buymuþ, anladým...
Daða, taþa, kayaya çarptým, savruldum...
Acýlar, acýlarý sürükler gibi,
Koca ömür geçti, elimde bir hiç...
Hayat; zehir ile dolu bir kadeh,
Zehriyle, acýsýyla, bir dikiþte iç!
Hâlenur Kor
20 Haziran 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.