BUZDAN ADAMLAR

Sene ikibin dört
Haziran’ýn ondördü
Üþüyorum.
Kavurucu yaz sýcaðý gelip çattý,
Ben hala üþüyorum.
Kýþ ,bütün bedenimi sarmýþ sanki
Güneþin altýnda yürürken
Výcýk,výcýk terler içerisinde bunalýrken
Yine de üþüyorum.

Garip hayatýn,garip çilesi
Bu olsa gerek.
Etrafýmdaki kalabalýklar buzdan heykeller gibi
Soðukmu soðuk.
Hormon testine tabi tutulsak bir,bir
Yapay kollar,bacaklar
Yapay gövde ve baþlar,
Feri kalmamýþ gözlerde
Sinsi bakýþlar,yalaka duruþlar.
Çýkan sonuç;NEGATÝF

Düþünce testi,karman çorman
Ýdea’lar bulunamýyor,
Sanki mikroskop saklamýþ onu.
Bulgular;Ben-Benim-Benimki,
Sonuç,yine negatif.

Samimiyet,vefa,güven
Mertlik ve tevazu,
Arkadaþlýk,kardeþlik,
Aþk ve sevgi,
Kutsallar,evrensel deðerler yok.
Gizlenmiþler sanki...
Oksijensiz kaldýðýmý,
Nefes alamadýðýmý hissediyorum.
Bu yüzden titriyor,üþüyorum.

Korkuyorum,belki bir gün
Yazýn sýcaðýnda,
Baharda kýþta,buz adamlar gibi
Donup,duygusuz ve sersefil kalacaðýmdan
Korkuyorum.

Üþüyorum tirtir,
Korku ve panik
Umutlarýmýn dalgakýraný oldu.

Kimbilir bu yaz sýcaðýnda
Daha nice üþüyenler var.
Ahh...Bir üþüyene rastlasam
Yoldaþ olsam ona.
Sarýlýrdýk birbirimize,
Canlar olurduk
Besbelli,üþümezdim o zaman.

B
Sosyal Medyada Paylaşın:

Güneyli Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BUZDAN ADAMLAR GEÇMİŞ GELECEK