SEN BENİ BİLMİYORKEN

ilk kez sen baþka bir yere bakarken
ilk kez gözlerinin içine bakabilmiþtim,
ilk kez gözlerine söylemiþtim seni sevdiðimi gözlerimle, beni affet
ben senin gözlerini senden daha çok sevmiþtim.

sen beni bilmiyorken,
ben seni gezdiriyordum, güldürüyordum, meraklandýrýyordum beni affet
sen beni bilmiyorken ben seni benim için aðlatýyordum.
amma kýskançtýn ha,
gözlerimde baþka birini görmeyiver hemen küsüyordun
bana benden çok sahip çýkan bir tarafýn vardý
ve birçok söylemek istediðin þey, susuyordun.
þarkýlar söylüyorduk, hayaller kuruyorduk,
bir hayalin içinde olduðumuzdan korkuyorduk bir hayalin içinde olduðumuzu bilmeden.

beni affet, ilk kez sen beni öptün,
ama ilk seni seviyorumu da ben demiþtim ona say,
öyle güzel yakýþýyordu ki dudaklarýna "ben de" demek
en sessiz seni seviyorumlarýný en gerçek zamanlara saklamýþtýn.

ayrý þehirlere yolumuz düþse, ay her zaman tepemizdeydi
birbirimizin sesini duyamamýþsak, aya gülümsemeden uyumuyorduk
mehtabý ben seni aydýnlattýðý için seviyordum, sen mehtabý seviyordun
en büyük kavgamýzý bu konuda yapmýþtýk,
sen de yýldýzlardan birine benim adýný verip onu beni aydýnlattýðý için sevmiþtin,
sýrf mehtabý sevmekten vazgeçmemek için
mehtaba ne kadar kýzdýðýmý hatýrladýkça gülüyorum.

sen beni bilmiyorken,
biz çok mutluyduk.
beni biliyorken yaptýklarýný öðrensen heralde bir kahkaha patlatýrdýn, inanmazdýn
týpký birçok kez yaptýðýmýz gibi gözlerimizden yaþ gelinceye dek gülerdik,
gözümde ýslaklýk görünce, ellerinin sýcaðýný armaðan ederdin tenime
parmaðýn yanaðýmla öylesine yavaþ buluþurdu,
sen benim gözyaþýmý sildikçe ben hep aðlamak isterdim.

belki bundandýr þimdiki aðlamalarým,
belki hayalkýrýklýðým yalnýzca ellerinedir.


sen beni bilmiyorken,
gözlerin beni biliyordu.
bunu gözlerin de biliyor, gözlerin beni seviyordu, beni affet
ben senin gözlerini senden daha çok sevmiþtim.
Sosyal Medyada Paylaşın: