BERLİNDEYİM !

29.07.2003 Salý –
Sabaha doðru saat 03.40 Berlin...


Berlin’deyim 30 yýldýr Berlin’deyim,
Bilmem ki , kimin derdindeyim ?
Neler aldý götürdü,neler getirdi,
Durun bir derleyeyim...

26 yaþýmda çiçeði burnunda delikanlý,
Yeni evlenmiþtim anlý þanlý,
Ankara-Mamak,Üreðli’nin tepesinde,
Davul zurna vurdu,oynadýk hepisinde...

Dokuz ay geçti,oldum kýz babasý,
Davetiyeler gelir , giderdi hepisi,
Ama eþimin Almanya’da vardý hevesi,
Çaresiz yükledik pýlýyý pýrtýyý,tasý...

Ben ve altý aylýk kýzým bir yana,
Zeliha’m Haydar Paþa’dan Alaman yana,
Geçti günler aylara bana bana,
Sekiz ay sonra bir de baktým bilet geldi bana...

Aldým onsekiz aylýk Nuray’ýmý geldik Berlin’e,
Düþtük koca hayat kavgasýnýn derdine,
Koþturdu Zeliha’m sabahlarýn kan uykusunda,
Bir dilim ekmeðe Alman’ýn et firmasýnda...

Sürdü aylar yýllar bu çalýþma hýzý,
Otobüslere , trenlere koþardýk bazý,
Akþam olurdu olmayan evimizde közü,
Yakardý yüreðimizi derin bir sýzý...

Sen bir yanda Zeliha , ben bir yanda,
Dolanýr dururdu garipler koca meydanda,
Sanki iþ yokmuþ gibi su dövülürdü havanda,
Açamazdýk gözümüzü hiç tozda dumanda...

Ýki ay geçmiþti ki , Nuray’ý gönderdik Vatan’a ,
Tegel Hava Alan’ýnda nasýlda aðlamýþtýk ,
Sanki yüreðimiz söküldü , belimiz büküldü ,
Uçak Nuray’mýzý alýp göklere süzüldü ...

Kaldýk ikimiz meyvesiz aðaç gibi ortada ,
Sen kan ter içinde koþarken iþine ,
Ben , o bir yýl turistdim hayal düþünde ,
Kavga , döðüþ , çaresizlik koþardým peþinde...

Olacak ya iþte hayat bu , Ali’miz doðdu ,
Urban Hastanesi , 24 Þubat 1975 günü ,
Dünyalar bizim oldu bir kere daha ,
Nuray , Ali , Halife , Zeliha tam bir aile...

Büyüsün Ali’miz bakýcýlarda , yuvalarda ,
Koþturmalar , kavgalar uçuþsun havalarda ,
Saz elimde , türkü dilimde , ninni söylerim ,
Vatana , Nuray’a , Ana’ya hasret neylerim ...

Neyseki o yan bu yan bende buldum bir iþ ,
Manav , lokanta , fýrýn , çikolata firmasý ,
Sonra KADEWE’de buluþtuk sen ve ben ,
Elele , gönül gönüle verdik , bir oldu ten...

Birkaç yýlýmýz geçti Firma KADEWE’de ,
Ben meyvede , Zeliha peynirde çalýþtýk ,
Aç gezip , tok sallandýk ama gülüþtük ,
Bu karýþýk , kavgalý yaþama nasýlda alýþtýk ...

Ben Öðretmenim , yedi yýlýmý verdim Yurduma ,
Olmadý geldim Berlin’e , düþtüm eðtim derdine ,
Baþvurdum Alman makamýna aldým görev ,
Ayrýldým KADEWE’den , baþladý yeni iþlev ...

Baþladým Ortaokulda , nasýlda heyecan vardý ,
Avrupa’da , Berlin’de Öðretmenlik zordu ,
Karýþýktý Alman ve Türk öðrenciler sýnýflarda ,
Almanca konuþmak , yazmak tüm konularda ...

O okul senin , bu okul benim çalýþtým Schöneberg’de ,
Yýllar hep geldi ve geçti bir su gibi her yerde ,
Nasýlda aþýktým öðretmenliðe , yakalandým bir derde ,
Yardýlar göðsümü , kestiler kalbimi , taktýlar perde ...

Neler çektim neler , doktorlar , hastahaneler ,
Ýðneler , ilaçlar , serumlar ve ölümle burun buruna ,
Ýþ yerini deðiþen Zeliha’m hergün gelirdi yanýma ,
Hep dualar ederdi garibim , çýkayým diye yarýna ...

Allahým beni baðýþladý eþime , çocuklarýma ,
Devam etti iþine Zeliha’m , çocuklarým büyüdü ,
Okudular , yetiþtiler , bitirdiler Fakülteler ,
Oðlumdan , kýzýmdan insanlar görev bekler ...


Nuray’mýz bitirdi Halkla Ýliþkileri,
Ýngiliz Filolojisini...
Düþtü gurbetin gurbetinde yollara,
Anadan,Babadan.Kardeþten ayrý,
Yýllar savruldu geçti de dönemedi...

Ne zorumuþ þu hayat bir dilim ekmek için,
Bana göre baþka,sana göre baþka biçim,
Vatanda böyleydi,burada da böyle geçim,
Çaresiz elekle eleniyor olmayan çeçim...


Ne yaparýz böyle derken geçiyor devri,
Ýnþaat mühendisi oldu geldi Ali,
Ali kalýr yanýmýzda belki düþü-hayali,
O bile düþtü gurbetin gurbetine misali...

Bir tarafta gitmeler-gelmeler, evlilik,
Ne kadarda zor, gitmiyor baþdan delilik,
Hafta sonu uçaktan uçaða výzýr výzýr,
Dilerim yardýmcýn olur Boz Atlý Hýzýr...

Kurulmuþ haneler,döþenmiþ boydan boya,
Ýçinde yeralmýþ “biri” hele bakýn husa huya,
Kendine göre çok alualaymýþ ukela güya,
Ciðer pareler var,ne yaparsýn dünya bu ya...

Eee Öðretmenim,Zeliha’n Jilet Firmasýnda,
Sen kestirmiþsin Kalbini,yatmalarýn hasýnda,
Ne dünyalar kuruyorsun, yorulmuþ usunda,
Kim takar seni, derman senin damarýnda kasýnda...

Emekli olma davasý aldý bir on yýlýmý,
Doktorlar, hastahaneler kýrdý belimi,
Þimdiden gayri emeklilik çizdi yolumu,
Bir ben, bir Zeliha’m iþte böyle olur mu...

Senin senden baþka dostu olmayan Halife,
Berlin’deyim diyorsun içi yumuþak kadife,
Çok da yazsan,az da yazsan gel artýk sadete,
Berlin’de olsan ne olacak,derdinde olsan ne olacak,
Kesme umudunu kalbi-derununda,
Sana bir ulvi kucak açýlacak...
Sana bir ulvi kucak açýlacak...


20.11.2003 Perþembe
Þu anda saat : 03.42 Berlin...

HALÝFE TATAR










Sosyal Medyada Paylaşın: