Off, of
Ýndirdim tozlu raflardan
Açtým eski transistörlü radyomu
Dönülmez akþamýn ufkundayým diyor
Þarkýcý
Vakitte hakikaten çok geç,
Saat 24.ü vuruyor...
Tik tak sesleri eþliðinde,
Dönülmez akþamlar bir, bir devriliyor...
Bizlerse bir gün daha yaþlandýðýmýz için
Üzülmeli miyiz?
Yoksa baþýmýza bir kaza gelmediði için
Ya da hüzünlü bir gün yaþamadýðýmýz için
Sevinmeli miyiz?
Ahh , ah
Dönülmez akþamýn ufkundayým,
Vakit çok geç diyor þarkýcý...
Uyku baskýn yaptý gözlere,
Dalmak üzere gözlerim rüyaya eski günlere...
Göz kapaklarým düþüyor,
Gözlerimin önüne perdeler çekiliyor...
Tutamýyorum...
Bir uyuyor, bir irkiliyorum...
Heyhat;
Zamaný kim durdurabilmiþ ki
Ben durdurayým...
Ah, genç bir delikanlý olsaydým,
Mesela ertesi gün saat 12’ de
Bir Kafede sevgilim ile randevulaþsaydým...
Zaman dursun der miydim,
Yoksa bir ata biner zamaný mý kovalardým...
Dönülmez akþamýn ufkundayým,
Vakit artýk çoook geç,
Ne sen delikanlýsýn be þair,
Ne de gönlün çok genç..
Belki yaþýn 49 amma
Hissi gönlüm diyorsun yirmi beþ...
Uyu gözlerim uyu,
Vakit çok geç
Uyan uykundan artýk
hayalleri bir geç...
Kazým DOÐAN
17.06.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.