Anýlar bahçesinde bir çift,
Oturmuþlar bir kanepeye sessizce.
Kadýnýn baþý, adamýn göðsüne yaslý...
Kolunu sarmýþ kadýnýn omzuna adam,
Diðer eli saçlarýný okþuyor,
Hüzün rüzgârlarý estiren,
Daðýlmýþ bulutlarýn ardýnda...
Düþüncelerinde mutluluk,
Ama daha çok hüzün saklý...
Kadýnýn,hem de adamýn,
Kederli gözleri aðlamaklý...
Ayaklarýnýn dibinde bir sürü kedi,
Biraz önce paylaþmýþlar lokmalarýný.
Aðacýn dibinde yatan köpeðin
Kulaklarý havada,
Sadýk gözlerinde minnet ýþýðý,
Dinliyor gibi
Bu kederli iki âþýðý...
Solgun güneþ sýrtlarýna vurmuþ,
Sýcaklýðý iliklerine iþlerken,
Denizde süzülüyor, bir kaç yelken,
Kulaklarýna geliyor eski bir þarký...
Martýlar uçuþuyor baþlarýnda,
Gözleri gülümsüyor uzaklara dalarken,
Bir þiir fýsýldýyor adam yavaþ yavaþ,
Kadýnýn yanaðýndan süzülüyor bir kaç damla yaþ...
Aldýrmýyorlar bakan gözlere,
Biraz tedirgin olsalar da,
Sanki, ikisi de kaderinden kaçýyor...
Sevdâ, tomurcuklanýp gül gül açýyor...
Hâlenur Kor
14 haziran 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.