Elli Sekiz Yıldır Gurbette Halkım

Bin dokuz yüz kýrk dört yýllarý idi,
Ahýska ya demir yolu dizildi.
Tren geliþi sevinçle kutlandý,
Milletim sürgünden bihaber idi.

On dört kasýmýnda kýzýl askerler,
Halký aniden periþan ettiler.
Kamyonlara binmeyi emrettiler,
Ýstasyona peþ peþe götürdüler.

Daðlara beyaz kar yaðdýðý zaman,
Kür çayýný buzlar sardýðý zaman.
Körpe ihtiyara vermeden aman,
Sürüldü milletim ana yurdumdan.

Bað bahçe ev barklar kimsesiz kaldý,
Piþmemiþ yemekler ocakta kaldý.
Kiminin sofrada yemekleri,
Eller vurulmamýþ soðuyup kaldý.

Sahipsiz kaldý yurtta camiler,
Kapandý vatana artýk kapýlar.
Nice insanlar: -Ah vatan dediler,
Vatan hasretiyle vefat ettiler.

Çekilir mi bu kadar acý hasret,
Var mýdýr dünyada “Vatansýz” millet?
Kaldý umudumuz tek bir Allaha
Ya Rabbim bu zülüm den sen hilas et.

Hey benim AHISKAM baba diyarým,
Hey benim ASISKAM ana vataným.
Elli sekiz yýl dýr gurbette halkým,
Vataný özleyerek hep yanarým.

Sosyal Medyada Paylaşın: