Ölüm dediðin nedir ki gülüm Ben ölümü senin mavi gözlerinde yaþýyorum Sen bir kere öl de, ben bin kere ölürüm Ben seni büsbütün yüreðimde taþýyorum
Gitmeleri býrak artýk, Bu hasret, bu yangýnlar son bulsun Yeter soðuk gecelerin kabus çöküntüleri Karanlýklar kara topraða gömülsün, Ayrýlýðýn baþýna binbir türlü çorap örülsün Kahpe felek feryatlarýyla dövünsün Biz güne sýrt çevirmeyelim gülüm.. Güneþ bizimde yüzümüze görünsün
Bu gidiþin dönüþü olamayacak gibi geliyor bana Yalvarmalarým sana deðil boþuna Ýçimde bir ses, gidiþin sonu ölüm kokusu diyor Ya sen elini eteðini çekeceksin bu dünyadan Yada ben yangýn yüreðime serpecek su bulamayacaðým Uyandýðýmda kötü bir rüyadan Biliyorum seni yanýmda bulamayacaðým..
Daha geliþin ne kadar oldu ki Gitmek için verilen bu karar niye Daha ben sana doyamamýþken Sarýlmadý henüz geçmiþten kalan yaralar Yokluk anlarýn geldikçe aklýma,yüreðim kanar Sensizliðe aðlarken bu gözler Hiç sebepsiz yere yine, gitmek niye gülüm
Ben senin uðruna ölüme bile rest çekmiþken Ecel kapýmda kol gezsede nafile Ben ömrümü mavi gözlerine vermiþken Beni bu mavilerden mahrum etmek niye gülüm
Mavi gözlerini hatýrlamak için, Ýlla göðe mi bakmam gerekecek Veya bir sahilde oturup, denizin maviliklerine mi dalmalý bu gözlerim Yok yok; eðer ben batacaksam ve boðulacaksam senin mavi gözlerinde batmayý yeðlerim
Ben ne zaman göðe baksam, bulutlar çýkýyor maviyi kapatýyor Anlýyorum ki sende kipriklerini kapattýn Ben ne zaman denizde dalsam maviliklere, lodos vuruyor Anlýyorum ki sen, yüreðinde koparttýn fýrtýnalarý Dalgalar vurdukça karaya,isyanlar yüzümü okþuyor Anlýyorum ki sen, okuyorsun resim arkasýndaki mektuplarý Ve fýrtýnanýn arkasýndan baþladýðýnda yaðmur Anlýyorum ki sen, yine göz yaþlarýna tutunmaya çalýþýyorsun Ýþte bu yüzden gülüm. Gitme sen kal, kalp kapaklarým açýk gir ve sürgüle, çýkma bir daha kal içeride
Hadi bana vazgeçtim de, tamam kalýyorum de Deki bütün kelebekler gözlerimden uçsun saçlarýna konsun Gitmiyorum, seninleyim bir ömür boyu de Deki mavi gözlerinde aþka yelken açsýn bu yüreðim Yýrt at gözlerimin önünde gidiþ biletini Bende gidip almayayým, tarihi açýk dönüþ biletini..
Dedim ya gülüm, ben senin uðruna ölümden bile vazgeçtim Azraile kafa tuttum Aylarca komada yattým ama nefesimi teslim etmedim Ben son nefesi vereceksem þayet Oda senin mavi gözlerinin, maviliðini sihaya kapattýðý gündür öldüðün gün / öldüðüm gündür
Ozan Özdemir 27 Þubat 1995 Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.