yalnızlığım..

…yalnýzým iþte.
kimse yok hayatýmda,
olmayacak ta.
bir ýssýzlýk ki sorma
ne ben izin vereceðim buna
ne de;
yaratan müsaade edecek belki de.
erkenden;
genç yaþta yalnýz kalacaðým ben
olmayan hayatýmda.
akmayan zamanlar-ým-da
ve sonsuza dek öyle sürecek.
sanýrým;
hep yalnýz olacaðým belki de..
hayat dediðin hazin yolculukta.
çünkü ben ölümsüzüm.
sürecek yerinde
daima ve tek ruhuna asalak bedenimde!..

aþk yoksunluðu deðil bu yalnýzlýk.
farklý bir þey.
belki de insanlarýn çoðu ayýrt bile edemiyor.
keþke ben de onlardan olsaydým.

yalnýzlýk;
nasýl anlatýlýr ki?
hani derinlerde, içinde olanýndan.
özünde kavrulan ve kavuranýndan
hiçbir darbeden sarsýlmayan çelik yüreðin
içindeki yangýnla erimesi kadar enteresan
doðarken de ölürken de.
her zaman iþte.
þu varoluþsal denilen.
dünyanýn dönüþünü hissetmek gibi bir þey bu…
kainat bile kývranýyor yalnýz
yalnýz sona doðru..
kendimi sevmiyorum.
ama yine de benden baþka uðraþacak hiçbir þeyim yok.
bir de düþüncelerim..
yalnýz düþlerim!
itiraz ettiðim kendi tezlerim
çürüttüðüm hayatým..
ve son bir dipnottu belki de
kalbimden geriye sana kalan
erimiþ bir
sana ben......
saý

Sosyal Medyada Paylaşın: