aþkým, ateþin buzla dansýydý... gece soðukluðu þahidiydi, aðladýkça eridiðimin. yüzüme býraktýðýn hüzünlü bakýþlarýnda, hala çocuk masumiyeti, bir ömür yalnýzlýðýma yetecek kadar.
pencereye tüneyen ürkek güvercin yalnýzlýðýndayým aklýmda sen gibi bir ateþ... caddelerden kaldýrýmlara el ele aþklar akýyor, boynu bükük küskünlerin arasýndan sýzarak.. aldatanlarýn yüzlerinden yalancý gülücükler yansýyor. yüreklerini geride býrakanlarýn avuçlarýna.
kendime ihanet etmedim ama yeminlerimin kefareti süslüyor uykusuz gecelerimi. uçurduðumuz güvercinleri özledim ve seni, gittiðin günden beri titreyerek anýmsýyor dudaðým tebessümleri. her sabah, Ankara’nýn sokaklarýnda güvercin ölüleri..
dilimde sakladýklarým, aðzýmý kanatýyor..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Musa Sol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.