Ben gönül olurdum sen aþk.. Bakýþlarýmýz müthiþ bir söylem olurdu Nutkumuz tutulur sararýrdý benzimiz Sen yürürdün, eteklerinde ýslanýrdý zaman Avuçlarýmýzda dualar açardý çiçeklere benzeyen..
Sabahlarý güneþ olurduk birbirimize Sessizce girerdik odalarýmýza ansýzýn Ruhumuza bir çaðlayan dökülürdü Tenimizde aydýnlýk, tarifsiz bir nur Aðlayarak çýkardý gece içimizden..
Hep yan yanaydýk ama kollarýmýzda bitmez bir hasret Yýldýzlar dökerdi bütün ýþýklarýný yinede uslanmazdýk Sönmeyen bir sevgi kucaklardý evimizi Gökyüzü kapýmýzdan ayrýlmayan mehtap Yakamozlar misafir olurdu kristal vazolarýmýza..
Þimdi ufuklarda aranan kaybolmuþ bir ýþýksýn Seni bekliyor ardýnca dolaþan o bitimsiz mevsimler Tebessümün yüreðimde silinmez bir mühür Bayramlarý bekliyorum Ey sevgili !Dön artýk ! Bir lahza olsun Ruhumu güldür..
Sosyal Medyada Paylaşın:
murteza yiğit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.