Soðuk günlerin kendilerinden daha soðuk adalarýnda sarýlý morlu sokaklar olur kaldýrým üstlerinde binlerce yaprak
sýrf ona bir þeyler çaðrýþtýrmasýn diye yolunu deðiþtirir durur öylesine biri çocuk desen deðil kadýn desen hiç olmamýþ biri yere düþen yapraklar düþen baþka yapraklarý taþýr denizin dibinden su yüzüne çýkmýþ þahane inciler gibi
kýskanýr biri þarký söyler sanýr ki sesi unutturur incileri dünyanýn daha önce kimseye söylenmemiþ en güzel þarkýlarýna gözlerini yumup birer birer önce çok yüksek sesle alaka uyandýrmadýkça kýsýlarak baþlar açýlýnca gözler siyah çöp poþetinden bir paket ’buyrun bu kalbiniz, verdiðimiz rahatsýzlýktan dolayý özür dileriz.’
þarkýlar bitmez. inciler de.
Sosyal Medyada Paylaşın:
imitasyon düşler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.